|
Hér meguð sjá
heldr rǫskligan
vingul skorinn
af viggs fǫður;
þér er ambátt
þessi vǫlsi
allódaufligr
innan læra. |
Her I ser
af hestefar
vældigt denne
vingul skåret;
dig — tjenerinde! —
denne vølse
muntre skulle
mellem lårene. |
Aukinn ert vǫlsi
ok upp of tekinn
líni gæddr,
en laukum studdr;
þiggi mǫrnir
þetta blæti,
en bóndi sjálfr
ber þú at þér vǫlsa.
|
Styrket — Vølse! —
stiger du op
fra linets svøb
og løgets støtte.
Mørnir tag nu
mod mit offer;
bonde du skal
bede til Vølse! |
Beri þér beytil
fyr brúðkonur;
þær skulu vingul
væta í aptan;
þiggi mǫrnir
þetta blæti,
en dóttir bónda
drag þú at þér vǫlsa.
|
Lad nu lemmet
ligge hos bruden;
hun kan vingul
væde i aften.
Mørnir tag nu
mod mit offer;
datter af bonden
din er nu Vølse!
|
Þess sverk við Gefjun
ok við goðin ǫnnur,
at ek nauðig tek
við nosa rauðum;
þiggi mǫrnir
þetta blæti,
en þræll hjóna
þríf þú við vǫlsa.
|
Ved andre guder
og Gefion jeg sværger:
Jeg rører nødigt
det røde vedhæng.
Mørnir tag nu
mod mit offer;
trælkarl hermed
tager du Vølse!
|
Hleifr væri mér
hálfu sæmri
[þykkr ok økkvinn
ok þó víðr]
en vǫlsi þessi,
á verkdǫgum;
þiggi mǫrnir
þetta blæti,
en þý hjóna
þrýst at þér vǫlsa. |
Hell’re jeg brød
holdt på denne
hverdagsaften
end vølsen her
(diger og fyldig
og dertil lang).
Mørnir tag nu
mod mit offer,
men kvindetræl
klem nu Vølse!
|
Víst eigi mættak
viðr of bindask
í mik at keyra,
ef ein lægim
[í andkætu];
þiggi mǫrnir
þetta blæti,
en Grímr, gestr várr,
gríp þú við vǫlsa. |
Lå vi kælne
på lejet sammen,
vist jeg ikke
vared’ mig for
at drive ham i mig.
Mørnir tag nu
mod mit offer;
Grim, vor gæst,
grib nu Vølse! |
|
|
|
|
|
|